Czy wiesz że...
Mogę wszystko
Co psiaka boli?
W badaniu klinicznym psa poddaje się znieczuleniu ogólnemu. Zwierzę leży na boku przeciwległym do badanego stawu. Chwytamy za udo i próbujemy wypchnąć glowę kości udowej z panewki w kierunku do grzbietowym. Kończyna powinna być zgięta w stawie kolanowym pod kątem 90 stopni. Przesunięcie większe niż 1 mm (kontrolujemy przez namacanie krętarza większego) świadczy o dysplazji. Badanie kliniczne może wykonać każdy lekarz, ale orzeczenie o tym czy pies ma dysplazję czy nie, może wydać tylko kilka/kilkanaście osób w Polsce. Orzeczenie wydaje się po potwierdzeniu dysplazji w badaniu Rtg. Badanie Rtg: Wykonuje się symetryczne zdjęcie miednicy z wyciągniętymi ku tyłowi kończynami tylnymi. Za pomocą przyrządu Norberga określa się głębokość panewki. Dysplasia nabyta: Pies może nabyć dysplazje poprzez złe odżywianie (przekarmianie), bardzo intensywny ruch w wieku młodzieńczym (ciagłe schodzenie i wchodzenie po schodach, bieganie za rowerem) oraz podawanie posiłku z ziemi (nienaturalne obciążenie stawów). |